Definitie van optische aberratie, waaruit deze bestaat en verschillen tussen de twee basistypen, chromatisch en geometrisch, met de defecten die in het beeld worden gevonden nadat ze door een optisch systeem zijn gegaan.
Betekenis van optische aberratie
Het is een fenomeen waarbij het beeld, gevormd door een optisch systeem bestaande uit lenzen, min of meer detecteerbare gebreken vertoont.
Praktisch valt het beeld niet perfect samen met het waargenomen object, omdat de baan van de lichtstralen die eruit komen wordt verstoord tijdens de doorgang door de lenzen van het optische systeem, wat effecten van breking en weerkaatsing van licht veroorzaakt.
Er zijn twee basistypen optische aberratie, de ene wordt chromatisch genoemd, die de kleuren van de afbeelding beïnvloedt, de andere wordt geometrisch genoemd, omdat het een bepaalde mate van vervorming van het gereproduceerde beeld met zich meebrengt.
Chromatische aberratie
Wanneer ze door een lens gaan, worden de verschillende kleuren waaruit wit licht bestaat vanuit verschillende hoeken gebroken.
Het verkregen resultaat is dat van een afbeelding omgeven door een gekleurde halo, zowel wanneer het licht op verschillende punten voor elke kleur wordt gefocust, als wanneer de stralen van de verschillende kleuren afbeeldingen vormen die op hetzelfde punt zijn gefocust, maar met verschillende afmetingen.
Chromatische aberratie kan worden geëlimineerd met een paar lenzen die het licht verspreiden om elkaar te compenseren.
Geometrische aberratie
Het wordt gebruikt om de geometrische vorm van het beeld van een object te beschrijven, nadat het licht door een optisch systeem is gegaan, dat niet perfect gelijk blijkt te zijn aan dat van het oorspronkelijke object.
