Betekenis van via francigena als een Europese culturele reisroute, toen deze fascinerende reis werd geboren, gereisd door pelgrims geanimeerd door religieus geloof door de eeuwen heen en hoeveel dagen het duurt.
Paden van de Via Francigena
De Via Francigena was een van de belangrijkste communicatieroutes in de middeleeuwen, het pad van een pelgrimstocht die van Canterbury naar Rome leidde.
De wandeling te voet langs de Via Franchigena naar Rome om het graf van de apostel Petrus te bezoeken was in die tijd een van de belangrijkste.
De meest populaire routes waren die met betrekking tot Romeinse consulaire wegen, degenen die vanuit Frankrijk Italië binnenkwamen, passeerden de Montgenevre-pas.
Deze route kreeg de naam Via Franchigena, aangezien de Fransen de eersten waren om deze geloofservaring te beginnen, al snel gevolgd door duizenden pelgrims uit andere Europese landen.
De totale ontwikkeling van de Via Franchigena is meer dan 1600 kilometer, het begint in Canterbury en steekt via Dover het Engelse Kanaal over, om door te gaan in continentaal Europa via Calais, Reims, Besançon en Lausanne.
Tijdens de reis worden de Alpen overgestoken, bij de Colle del Gran San Bernardo, verder richting Vercelli en Pavia, door de Apennijnen tussen de provincies Piacenza en Parma.
Via de Cisa-pas wordt Emilia Romagna verlaten om Toscane binnen te gaan en te landen in Pontremoli in Lunigiana, vanwaar we verder gaan en respectievelijk aankomen in Lucca, Porcari, Altopascio, San Gimignano, Colle di Val d'Elsa, Poggibonsi, Siena en Viterbo. Met nog een laatste poging bereiken we Rome, de eindbestemming van deze gewaagde bedevaart.
Door de geschiedenis heen hebben sommige pelgrims er minstens 80 dagen over gedaan om de hele wandelroute af te leggen, met een gemiddelde van ongeveer 20 kilometer per dag.
