commentaar – Waarschijnlijk geschreven in de periode vóór de ballingschap, toen gerechtigheid ontbrak, begint Psalm 82 met te zeggen dat God opstaat te midden van de hemelse vergadering van goden, begrepen als engelen, en zijn suprematie oplegt aan de rechters van de aarde die zich schuldig maken aan het plegen van zinnen onrechtvaardig ten gunste van de goddelozen. De psalmist wendt zich tot God troosteloos en zegt dat de onrechtvaardige rechters de duisternis niet begrijpen en er niet in wandelen, waardoor alle grondslagen van de aarde wankelen en daarmee het goede burgerlijke leven ondermijnen, zij zijn echter mannen die voorbijgaan.
Psalm 82 voltooid
[1] Psalm. Asaph God staat op in de goddelijke vergadering, rechters onder de goden.
[2] 'Hoe lang zul je oneerlijk oordelen en het deel van de goddelozen steunen?
[3] Verdedig de zwakken en de wees, doe recht aan de armen en de armen.
[4] Red de zwakken en de behoeftigen, bevrijd hem uit de hand van de goddelozen. "
[5] Ze begrijpen het niet, ze willen het niet begrijpen, ze gaan vooruit in duisternis; alle fundamenten van de aarde haperen.
[6] Ik zei: "Jullie zijn goden, jullie zijn allemaal kinderen van de Allerhoogste".
[7] Toch zul je sterven als ieder ander, je zult vallen als alle machtigen.
[8] Sta op, God, om de aarde te oordelen, want alle naties behoren u toe.
