Wat betekent karma, oorsprong van de term en religieuze betekenis in de verschillende oosterse religies.
Definitie van karma
Je hoort vaak het woord Karma, een woord dat is afgeleid van een oude Indiase taal, het Sanskriet, dat zich de laatste jaren ook wijd verspreid heeft onder de westerse bevolking.
Letterlijk genomen heeft de term karma de betekenis van actie, bedoeld als een uit te voeren handeling, een uit te voeren taak of een verplichting om iets te doen.
In een oude verzameling heilige teksten geschreven in sancrita-taal, de zee, neemt de term karma de verdere betekenis aan van een religieuze handeling of ritus.
In het religieuze denken en in de filosofie van India duidt deze manier van uitdrukken op een handeling die gericht is op het bereiken van een vooraf vastgesteld doel, opgevat als een praktische evolutie van het oorzaak-gevolg-principe, of het genereren van iets dat het resultaat is van een concrete handeling.
Met deze betekenis vormt karma een van de belangrijkste pijlers van verschillende oosterse religies, waaronder het hindoeïsme, het boeddhisme en het jainisme, in nauwe samenhang met het principe van reïncarnatie.
Het is niet ongebruikelijk dat het woord karma wordt verbonden met een levensbeschouwing die is gericht op het aftreden dat alles gebeurt door fatalisme.
In de boeddhistische religie neigt het concept van karma naar optimisme, aangezien volgens zijn leerstellige regels deze term de betekenis van een handeling omvat die eerder als een keuze bedoeld is dan als puur fatalisme, om de toekomst van degenen die het uitoefenen te beïnvloeden.
Velen zijn echter van mening dat Karma een resultaat is dat niet door de mens kan worden gewijzigd.
Voor het boeddhisme zullen goede daden tot goede leiden, terwijl slechte daden onverbiddelijk tot kwaad zullen leiden.
Deze manier om Karma op te vatten maakt de mens daarom volledig verantwoordelijk voor zijn daden en beslissingen.
