Hoe speel je het tressette-spel met de kaarten, de oorsprong, het kaartspel, het aantal spelers, de score en de regels, speel je met de beschuldigingen en waaruit de jas bestaat.
Tressette taal
Dit spel, geïmporteerd uit het Spaans, lijkt zich rond de 16e eeuw in Italië te verspreiden.
Er wordt gezegd dat het dom was om het uit te vinden, omdat je tijdens het spel niet veel kunt praten, daarom wordt gebarentaal meestal gebruikt om het spel aan je partner te communiceren.
Deck kaarten
Om tressette te spelen, wordt het Italiaanse kaartspel van 40 kaarten gebruikt, gevormd door vier groepen kaarten van verschillende kleuren, elk met 10 kaarten. De kaarten die deel uitmaken van elke groep zijn:
- een 1 (aas)
- een 2, een 3, een 4, een 5, een 6, een 7
- een vrouw (of infanterist)
- een paard (of koningin)
- een koning
De vier kleuren zijn: bekers, zwaarden, stokken, geld. De kaarten die goed genoemd worden, fundamenteel voor de overwinning in tressette zijn, de aas, de 2 en de 3.
De kaarten met weinig waarde voor het spel en de score zijn: 4, 5, 6 en 7, gewoonlijk "kaarten" genoemd.
Aanbevolen metingen- Hoe een kamer in huis gemakkelijk wit te wassen
- Hoe maak je de perfecte turn-ups voor broeken
- Cadeau-ideeën: welk cadeau te maken, waar te kopen
- Hoe gedemineraliseerd gedestilleerd water voor ijzer te maken
- Hoe mieren op natuurlijke wijze uit de tuin en uit het huis te verwijderen
Het trio van figuren kan, afhankelijk van de regio, worden gevormd uit: vrouw, paard en koning, of infanterist, koningin en koning, of infanterist, paard en koning.
spelers
Het tressette kan in twee of vier worden gespeeld. In het tweede geval worden de spelers in paren verdeeld.
De twee spelers van elk paar zitten tegenover elkaar aan de tafel.
partituur
Bij een tressette hebben de kaarten alleen waarde in relatie tot kaarten van dezelfde soort. Het spel van de tegenstander moet altijd beantwoord worden met een kaart van dezelfde soort.
Om een van onze kaarten, de kaart op tafel, te pakken, moet je een kaart van dezelfde soort spelen, maar met een hogere slagwaarde, dat wil zeggen, vergeleken met een 5 van zwaarden, heeft een 6 van zwaarden een slagwaarde.
Zodra een slag is gemaakt, legt de speler de veroverde kaarten met de beeldzijde naar beneden op tafel.
Als de speler geen enkele kleur in zijn hand heeft die gelijk is aan die van de tegenstander, moet hij een van een andere kleur weggooien en proberen geen waardevolle kaarten op tafel te leggen om te scoren.
De waarde van de kaarten in elke reeks is in aflopende volgorde: 3, 2, aas, heer, paard, vrouw, 7, 6, 5, 4.
Daarom zijn de meest waardevolle kaarten in tressette: de 3, de 2, de azen en de cijfers van elke reeks.
Tressette-kaarten hebben de volgende waarden, niet voor scoringsdoeleinden, maar voor speltactiekdoeleinden:
- de aas is 16 waard
- 2 is 12 waard
- 3 is 13 waard
Als een speler een aas en een 2 van dezelfde soort heeft, heeft hij een 28 in zijn hand, als hij een aas en een 3 heeft, heeft hij een 29.
Als de speler een 25 heeft, betekent dit dat hij een 2 en een 3 in zijn hand heeft, altijd van dezelfde soort.
Voor de eindscore zijn de 2 en 3 hetzelfde als de cijfers.
Om de punten te berekenen die in een hand zijn gescoord, worden alle cijfers opgeteld, inclusief de 2 en de 3, waarna deze som wordt gedeeld door 3.
Als het niet precies deelbaar is door drie, wordt het resultaat van de som afgerond. Daarom voor de eindscore:
- De aas is 1 punt waard
- de 2, de 3 en elk cijfer zijn 1/3 punt waard
- een punt wordt toegekend aan het koppel dat de laatste hand vasthoudt.
In de regel wint het paar dat als eerste 21 punten behaalt.
De jas
Als de spelers, voordat ze beginnen met spelen, ervoor kiezen om de "coat" -regel toe te passen op het spel, is de procedure als volgt: wanneer het ene paar 21 punten bereikt en het andere nog niet 11, is het laatste gedwongen om eerst het dubbele te betalen van wat er aan het begin van het spel werd ingezet.
Als het ene paar 11 punten bereikt en het andere nog geen punten heeft gescoord, heeft het eerste paar het "coat" -spel gewonnen.
In dit geval moet het verliezende paar het winnende paar driemaal geven wat was vastgesteld voor de overwinning.
De kosten
Spelers kunnen ervoor kiezen om tegen betaling te spelen. "Beschuldiging" betekent de verklaring van bezit van specifieke kaarten.
Deze verklaring behelst voor de eindscore de toekenning van punten.
Zodra de spelers zijn overeengekomen dat de kosten tijdens het spel worden geaccepteerd, zal de individuele speler evalueren of hij al dan niet zal beschuldigen. De kaartcombinaties die de kosten toestaan zijn:
- de aas, 2 en 3 van dezelfde reeks, de zogenaamde napoli of Napolitaans en is drie punten waard.
- de bongioco (of goed spel), een trio van azen, twee of drie. Deze combinatie is drie punten waard. Bij vier identieke kaarten is de bongioco vier punten waard.
De kosten worden gemaakt vóór de tweede hand, dat wil zeggen nadat alle spelers hun eerste kaart hebben gespeeld.
Degene die de combinatie van drie drieën, drie tweeën of drie azen beschuldigt, moet zeggen welke kleur de kaart is die hij mist om het kwartet te vormen, en verklaart daarmee indirect de kaarten die hij in zijn hand heeft.
voorrondes
De dealer, die de verdeling van de kaarten afhandelt, draait zich om naar de speler links van hem en laat hem de stapel in twee kleinere bundels verdelen.
Vervolgens neemt hij de stapel kaarten die eronder was, voor de divisie, en legt deze bovenop de andere, en begint vervolgens de kaarten op de volgende manier te delen: hij geeft vijf kaarten aan de speler aan zijn rechterkant en gaat linksom verder geef vijf aan elke speler, totdat alle kaarten vijf voor vijf worden gedeeld.
Daarom begint elke speler met tien kaarten in zijn hand te spelen.
De speler die de 4 van geld bezit, speelt eerst, die de 5 of de 6 van geld heeft, is zijn speelkameraad.
Als de speler uit de eerste hand, d.w.z. degene die rechts van de dealer zit, van mening is dat de kaarten in zijn bezit hem niet in staat stellen een goed spel te maken, kan hij de andere spelers voorstellen om het stroomopwaarts te sturen, maar als slechts één van hen zich ertegen verzet wordt het voorstel niet in overweging genomen.
In het geval dat de dealer verkeerd is om de kaarten te delen, en een van de spelers heeft 9 en nog eens 11, zal hij de eerste hand zijn om te beslissen of hij om een nieuwe deal van de kaarten vraagt, of om de speler te vertellen dat hij 9 kaarten heeft, om teken een van de kaarten die vallen onder de speler met 11.
In het tressette-spel, met betrekking tot de kaarten die we in de hand hebben, wordt gezegd dat het "tweede" of "derde" of "vierde" enz. Is, als je nog een of meer andere kaarten met een lagere waarde van dezelfde soort in je hand hebt. .
Bijvoorbeeld, een koning van klaveren wordt "derde" als degene die het in zijn hand heeft ook een 6 en een 4 van dezelfde soort heeft, of een beker van 25, wordt "derde" genoemd als de speler die de 2 en 3 van bekers die 25 vormen, hebben bijvoorbeeld ook een paard van dezelfde kleur.
Het spel spelen
Elke speler legt op zijn beurt, beginnend met de speler uit de eerste hand en verder tegen de klok in, een kaart op tafel.
Alle andere spelers moeten een kaart spelen van dezelfde soort als die uit de eerste hand.
Spelers die geen kaarten van die reeks in hun hand hebben, moeten een andere reekskaart op tafel leggen.
De speler die de kaart met de hoogste waarde op tafel heeft gelegd, wint natuurlijk dezelfde kleur als die welke door de eerste hand werd gespeeld.
De speler die de slag heeft gemaakt, speelt als eerste bij de volgende draai enzovoort.
In het tressette-spel is de meest waardevolle kaart, de soevereine kaart genoemd, de 3.
Als de 3 al is gespeeld, wordt de soevereine kaart beschouwd als de 2, en als de 2 uitkomt, is de aas tot de 4e, in het geval dat alle andere hogere kaarten van die reeks al zijn gespeeld. .
In dit geval moet de speler die de 4 speelt, zeggen dat dit een 3 is, om de soevereiniteit van die kaart op dat moment in het spel te specificeren.
De spelers van tressette kunnen spreken en hun spel communiceren met specifieke termen, alleen als ze "uit de eerste hand" zijn, voor de rest is het mogelijk om alleen met de tekens te communiceren.
Regels en tips
De termen die in het tressette worden gebruikt om uw spel te begrijpen, zijn:
- Busso, wanneer de speler aan de speelkameraad wil communiceren dat hij in het bezit is van de tressette-kaarten (2,3 en aas), van de kleur in het spel.
- Glad, de speler wil zijn teamgenoot laten weten dat hij nog een aantal kaarten in zijn hand heeft, maar het zijn geen tressette-kaarten, maar het zijn discards. Als er bijvoorbeeld een clubkaart op tafel ligt, zegt de speler met een klaveren 3 tegen zijn speelkameraad: "Busso"; als hij in plaats daarvan in het bezit is van een 5 stokjes, zal hij zeggen: "glad".
- Vlucht, geeft aan dat wat wordt gespeeld de laatst beschikbare kaart van een bepaalde kleur is.
De volgende gebaren komen overeen met de bovenstaande mondelinge communicatie:
- Busso, hij klopt met gesloten vuist op tafel.
- Glad, we passeren de palm van de hand een of meerdere keren, afhankelijk van het aantal scartines dat we hebben, op de gespeelde kaart.
- Vlucht, je laat de kaart vallen door hem op tafel te laten "vliegen".
In het tressette-spel is het, naast proberen zo snel mogelijk een punt te maken, raadzaam om niet eerst het zaad te spelen dat door je partner is weggegooid, omdat hij waarschijnlijk zwak is in die reeks.
Als je voor het eerst uit de hand bent, is het handig om een kleur te kloppen voor het geval je ook in andere kleuren speelt.
Wanneer de partner klopt, is het noodzakelijk om hem te antwoorden met de beste kaart die we hebben, terwijl wanneer de tegenstanders kloppen, we de slechtste kaart in ons bezit moeten spelen.
Ook als we een enkele kaart hebben, is het niet handig om deze te spelen, maar als onze partner de reeks van die kaart niet heeft genoemd, is het goed om deze zo snel mogelijk te spelen.
