commentaar – Hij die Psalm 104 schreef, begint met zichzelf uit te nodigen om de Heer te zegenen en, verbaasd over de grootsheid en schoonheid van de schepping, prijst God met dankbaarheid. Hij overweegt dat God hem erkent in zijn soevereiniteit die het hele universum omarmt, als een glorieus licht dat verlichten engelen in de hemel.
Psalm 104 compleet
[1] Loof de Heer, mijn ziel, Heer, mijn God, wat bent u groot! Gekleed in majesteit en pracht,
[2] in het licht gewikkeld als een mantel. Je strekt de lucht uit als een gordijn,
[3] bouw je woning op het water, maak je wagen van de wolken, loop op de vleugels van de wind;
[4] maak uw boodschappers van de winden, uw dienaren van flikkerende vlammen.
[5] Je hebt de aarde op haar fundamenten gesticht, ze zal nooit aarzelen.
[6] De oceaan omhulde haar als een mantel, de wateren bedekten de bergen.
[7] Bij uw dreigement vluchtten ze, bij het gebrul van uw donder beefden ze.
[8] De bergen komen tevoorschijn, de dalen dalen af naar de plaats die je ze hebt toegewezen.
[9] Je hebt een limiet gesteld aan de wateren: ze zullen die niet passeren, ze zullen niet terugkeren om de aarde te bedekken.
[10] Laat de bronnen in de dalen springen en tussen de bergen stromen;
Aanbevolen metingen- Psalm 76: compleet, commentaar
- Psalm 62: compleet, commentaar
- Psalm 102: compleet, commentaar
- Psalm 6: compleet, commentaar
- Psalm 20: compleet, commentaar
[11] al de wilde dieren drinken ervan en de longen lessen hun dorst.
[12] Boven hen wonen de vogels van de hemel, zingen tussen de takken.
[13] Vanuit je hoge woningen irrigeer je de bergen, met de vrucht van je werken verzadigde de aarde.
[14] Groei hooi voor kuddes en gras om de mens te dienen, zodat hij voedsel van de aarde kan halen:
[15] de wijn die het hart van de mens doet juichen; de olie die zijn gezicht doet stralen en het brood dat zijn kracht ondersteunt.
[16] De bomen van de Heer zijn tevreden, de ceders van Libanon zijn door hem geplant.
[17] Daar nestelen de vogels en de ooievaar op de cipressen heeft zijn thuis.
[18] Voor gemzen zijn het de hoge bergen, de rotsen zijn een toevluchtsoord voor de Irakezen.
[19] Om de seizoenen te markeren heb je de maan en de zon gemaakt die de zonsondergang kent.
[20] Verspreid de duisternis en de nacht komt en alle dieren van het bos dwalen;
[21] De leeuwen brullen op zoek naar een prooi en vragen God om hun voedsel.
[22] De zon komt op, ze trekken zich terug en hurken in de holen.
[23] Dan gaat de man naar zijn werk, voor zijn inspanning tot de avond.
[24] Hoe groot, Heer, zijn uw werken! Je hebt alles verstandig gedaan, de aarde is vol met je wezens.
[25] Hier is de ruime en uitgestrekte zee: er schieten kleine en grote dieren zonder nummer.
[26] De schepen varen op hem, de Leviathan die je hebt gevormd zodat hij er plezier in kan hebben.
[27] U wacht allemaal op u om hen te zijner tijd voedsel te geven.
[28] Jij levert het, ze pakken het op, jij opent je hand, ze zijn tevreden met goederen.
[29] Als je je gezicht verbergt, falen ze, nemen hun adem weg, sterven en keren terug naar hun stof.
[30] Zend je geest, ze zijn geschapen en je vernieuwt het aardoppervlak.
[31] De glorie van de Heer is voor eeuwig; verheug de Heer van zijn werken.
[32] Hij kijkt naar de aarde en laat hem springen, raakt de bergen aan en ze roken.
[33] Ik wil voor de Heer zingen zolang ik leef, voor mijn God zingen zolang ik besta.
[34] Moge mijn lied hem behagen; mijn vreugde is in de Heer.
[35] Zondaars verdwijnen van de aarde en de goddelozen bestaan niet meer. Zegen de Heer, mijn ziel.
