commentaar – In Psalm 102 zegt de auteur dat hij de verlatenheid van Zion ziet en dat hij zoveel vijanden heeft gemaakt vanwege zijn hoop op de toekomstige wedergeboorte van Jeruzalem. Hij wordt omringd door velen die in het verleden zijn landgenoten waren, maar nu zijn bezweken voor de winnaars, hulpeloos getuige zijn van de invallen die worden uitgevoerd en zich door iedereen gemarginaliseerd voelen, hun toevlucht zoeken op eenzame plaatsen en gaan klagen tussen het puin van de verwoeste stad. De psalmist herkent zichzelf als een zondaar voor God en vertrouwt hem, zeker dat hij zal blijven geloven in zijn beloften.
Psalm 102 compleet
[1] Gebed van een ellendige die moe is en zijn angst voor God uitademt.
[2] Heer, luister naar mijn gebed, mijn roep bereikt u.
[3] Verberg je gezicht niet voor mij; vouw op de dag van mijn angst mijn oor naar me toe. Als ik je aanroep: antwoord snel.
[4] Mijn dagen verdwijnen in rook en mijn botten branden als sintels.
[5] Mijn hart droogde als gras, ik vergeet mijn brood te eten.
[6] Voor mijn lange gekreun hecht mijn huid aan mijn botten.
[7] Ik ben als de woestijnpelikaan, ik ben als een uil in de ruïnes.
[8] Ik kijk en kreun als een eenzame vogel op een dak.
[9] Mijn vijanden beledigen mij de hele dag, woedend zweren tegen mijn naam.
[10] Ik eet as als brood, ik meng mijn tranen met mijn drankje,
Aanbevolen metingen- Psalm 76: compleet, commentaar
- Psalm 62: compleet, commentaar
- Psalm 102: compleet, commentaar
- Psalm 6: compleet, commentaar
- Psalm 20: compleet, commentaar
[11] voor je woede en je verontwaardiging, om me op te tillen en me weg te werpen.
[12] Mijn dagen zijn als afnemende schaduw en ik droog als gras.
[13] Maar u, Heer, blijf voor altijd, uw herinnering voor elke generatie.
[14] Je zult opstaan, je zult medelijden hebben met Sion, want het is tijd om haar genade te gebruiken: het uur is gekomen.
[15] Want uw dienaren koesteren zijn stenen en zijn ondergang beweegt ze met medelijden.
[16] De volken zullen de naam van de Heer vrezen en alle koningen van de aarde uw glorie,
[17] wanneer de Heer Sion herbouwt en in al zijn glorie verschijnt.
[18] Hij wendt zich tot het gebed van de armen en veracht zijn pleidooi niet.
[19] Dit moet worden geschreven voor de toekomstige generatie en een nieuw volk zal de Heer loven.
[20] De Heer keek uit vanaf de top van zijn heiligdom, vanuit de hemel keek hij naar de aarde,
[21] om te luisteren naar het gekreun van de gevangene, om de ter dood veroordeelden te bevrijden;
[22] opdat de naam van de Heer en zijn lof in Jeruzalem bekendgemaakt zouden worden in Sion,
[23] wanneer volkeren en koninkrijken zullen samenkomen om de Heer te dienen.
[24] Hij heeft mijn kracht verzwakt, hij heeft mijn dagen verkort.
[25] Ik zeg: Mijn God, ontvoer me niet midden in mijn leven; uw jaren duren voor elke generatie.
[26] In het begin stichtte je de aarde, de hemel is het werk van je handen.
[27] Ze gaan verloren, maar jij blijft, ze slijten allemaal als kleren, als een jurk verander je ze en ze gaan dood.
[28] Maar je blijft hetzelfde en je jaren hebben geen einde.
[29] De kinderen van uw dienaren zullen een huis hebben, hun nakomelingen zullen standvastig voor u blijven.
