Om zichzelf uit te drukken, gebruikte St. Bruno van Keulen, grondlegger van de kartuizerklooster, oogverblindende woorden die nuttig waren om elk pad van contemplatie te verlichten, maar tegelijkertijd ontgoocheld, omdat ze alleen de horizon openen voor een onpeilbaar mysterie dat niet kan worden adequaat uitgedrukt op de manier die normaal door gewone stervelingen wordt gebruikt.

Zinnen van San Bruno

Hoeveel goddelijk nut en vreugde de eenzaamheid en stilte van de kluis brengt voor degenen die van hen houden, alleen degenen die het hebben ervaren, weten het.

Hier mogen sterke mannen in feite verzamelen wat ze willen en bij zichzelf blijven, de toppen van deugden ijverig cultiveren en zich gelukkig voeden met de vruchten van het paradijs.

Hier win je dat oog wiens serene blik de Bruidegom met liefde pijn doet, en door wiens transparantie en zuiverheid God wordt gezien.Hier wordt een moeizame ledigheid beoefend en rust men in een rustige actie.

Hier, door de inspanning van het gevecht, geeft God zijn atleten de gewenste beloning, dat wil zeggen de vrede die de wereld negeert, en de vreugde in de Heilige Geest.

Wat is zo goed en zo nuttig, en wat is zo inherent en gemakkelijk aan de menselijke natuur als liefdevol goed? En wat is er nog meer zo goed als God?

Wat is er nog meer goed, zo niet alleen God? Daarom zegt de heilige ziel, die, van dit goede, gedeeltelijk de onvergelijkbare waardigheid, pracht en schoonheid ervaart, die door de vlam van liefde wordt aangestoken: mijn ziel dorst naar de sterke en levende God, wanneer ik zal komen om mezelf voor te presenteren in het aangezicht van God?

Geïmplanteerd in het land van het Charterhouse, man, nederig zaad, zwaarte meer dan genade, schaduw meer dan licht, als het geen harde steen is, verdroogde botten, witgekalkte tombe, wordt geleidelijk opnieuw gecreëerd, hersteld in het beeld en de gelijkenis van zijn Schepper en Heiland.

Niet alleen intern genezen en gezuiverd, om in waarheid de staat van volmaakte mens te bereiken, in de volheid van Christus 'gestalte; niet alleen geworteld in een ervaring van dood en opstanding, van bidden in gebed, van eucharistisch bestaan, opdat de wereld leven zou hebben; maar nog meer vergeestelijkt en vergoddelijkt in de diepten van de ziel en het lichaam, om puur en volledig kosteloos te zijn voor de onmetelijkheid van liefde.

Ligt het geheim van contemplatie er niet in eerst onze armoede te erkennen en ons vervolgens in de handen van onze Vader te laten?

Aangezien alles van hem en door hem komt, is ons enige werk het geloven, vertrouwen in zijn grenzeloze tederheid, onszelf beschikbaar stellen zodat hij zijn liefdesplan in het binnenste van ons wezen kan realiseren.

Aanbevolen metingen

• Zinnen van St. Dominic van Guzman: biografie
• Zinnen van Santa Gemma Galgani: citaten en aforismen
• Zinnen van Sint-Antonius van Padua: citaten, aforismen
• Zinnen van San Filippo Neri: beroemde aforismen uit de geschriften
• Zinnen van San Camillo de Lellis: citaten en gedachten

Hij wacht alleen op ons om ons hart te bevrijden van alles wat niet Hem is, om de stromen van zijn goddelijk leven uit te storten.

Niemand gaat naar de Vader zonder door Hem heen te gaan, aangezien er geen andere naam wordt gegeven aan mensen onder de hemel waarin is vastgelegd dat we kunnen worden gered.

Je hield deze dingen verborgen voor de wijzen en intelligent en onthulde ze aan de kleintjes. Ja, vader, omdat je het zo leuk vond.

God leidt zijn dienaar in eenzaamheid om tot zijn hart te spreken, maar alleen hij die in stilte luistert, neemt het geruis van de lichte wind waar die de Heer manifesteert.

Luister dus vertrouwd naar het hart waardoor God van alle deuren en van alle kanten binnen kan komen.

Dus, gezuiverd door geduld, getroost en gevoed door ijverige meditatie op de Schrift, en door de genade van de Geest in de diepten van zijn hart gebracht, zal de monnik niet alleen in staat worden om God te dienen, maar zich ook aan hem te houden.

Mysterie van luisteren, mysterie van geloof, mysterie van de Geest. Hij die Jezus de woestijn in leidde en hem met vreugde deed juichen, Hij voor wie de liefde van God in ons hart werd uitgestort, en onze zwakheid helpt omdat we niet weten hoe we moeten bidden, en ons leert te zeggen: "Abba ! Vader! "

Gezuiverd, levend gemaakt, versterkt door de liefde van Christus, nieuw leven ingeblazen, gedreven door de adem van de Geest, omhelsd in verlangen door de Vader ... de eenzame monnik gaat driemaal heilig in contact met de God, neemt deel aan de onuitsprekelijke uitwisseling van kennis en liefde die het is het leven van de goddelijke mensen in de Drie-eenheid.

Zijn hele bestaan ​​wordt niets anders dan verwondering voor de oneindige, onveranderlijke en transcendente schoonheid van God in de onmetelijkheid van zijn liefde.

Verlangen, nadenken, de God benaderen die driemaal heilig, eeuwig en onpeilbaar is, vereist volharding in de volle omvang, wat absoluut niet uitsluit dat de Heer van tederheid en barmhartigheid wordt ingeroepen.

Om in de loop van de jaren een op contemplatie gebaseerd bestaan ​​te kunnen leiden, moet dit leven in feite gekenmerkt worden door grote eenvoud.

Verre van enige vorm van complexiteit, veelheid en verspreiding, houdt het solitaire zich krachtig vast aan het "enige noodzakelijke".

Hij ordent met evenwicht en harmonie alle dingen in eenheid met God en legt zich sereen toe op de taak van elk moment.

De afwisseling van eenzaam leven in de cel en het gemeenschapsleven, persoonlijk en liturgisch gebed, studie en handenarbeid, evenals het verschil tussen dagelijkse nuchterheid en vreugde op vakantie, verre van een bron van verstrooiing, ze maken van het kartuizische leven een verstandig geconstrueerd geheel, waarbij elk element alleen volledige kracht en waarde krijgt als het in zijn geheel wordt gezien.

Met een eenvoudig hart en een gezuiverde geest streeft de monnik ernaar zijn gedachten en emoties op God te vestigen om een ​​vredig thuis van de Geest te worden, een tempel bewoond door goddelijke majesteit, aan wie alles met liefde is toegewijd.

Iemand zijn hele leven toewijden aan God in contemplatie is de bron van altijd nieuwe vrede en vreugde.

Ik ben echt blij en ik voel me ertoe gebracht de Heer te loven ... Verheug u daarom, mijn geliefde broeders, voor het geluk dat u in het lot hebt gehad en voor de overvloed van Gods genade voor u. Verheug je, want je bent ontsnapt aan de vele gevaren en scheepswrakken van deze wereld die door de golven worden gegooid. Verheug u, want u hebt de vredige en veilige haven van een goed beschutte haven verworven.

Door het verborgen leven te omarmen, verlaten we de menselijke familie niet ... door echt vast te houden aan God, verschansen we onszelf niet, maar integendeel, onze geest opent zich en het hart breidt zich zoveel uit dat het het hele universum en het reddende mysterie van Christus. Afgescheiden van alles, zijn we met iedereen verenigd om in de naam van allen te staan ​​in de aanwezigheid van de levende God.

Door ons alleen aan God toe te wijden, oefenen we een functie in de Kerk uit ... Door ons met ons beroep alleen toe te wijden aan Degene die is, getuigen we voor de wereld, te verstrikt in aardse werkelijkheden, dat er geen andere God buiten hem is.

De kartuizer familie

Bij zijn aankomst in de Chartreuse-woestijn had Saint Bruno zes metgezellen die, net als hij, eenzaamheid zochten om zich in contemplatief leven toe te leggen op intimiteit met God.

Allen waren even vastbesloten om rond Bruno bijeen te blijven, en schetsten van meet af aan de typische formule van het kartuizische leven dat wordt beschreven als een verbintenis van eenlingen in een kleine gemeenschap.

Dit specifieke kenmerk van het Charterhouse is door de eeuwen heen onveranderd gebleven en de Kartuizer Orde heeft altijd de overtuiging gehad dat dit erfgoed van God komt.

De kartuizers zijn solitair als broeders bijeengekomen, de gemeenschap die ze vormen is relatief klein vanwege hun kluizenaarsroeping.

De eenheid onder de monniken is van spirituele orde, zoals deze wordt gegeven door de liefde van de Heer, door gebed en door het vurige verlangen naar eenzaamheid, een werk van de Heilige Geest om degenen die van eenzaamheid houden te verzamelen om een ​​gemeenschap van liefde te bereiken in Christus.

Deze broederlijke gemeenschap komt ook op een zichtbare en concrete manier tot uitdrukking op bepaalde momenten, vooral in de gemeenschappelijke liturgie die wordt gevierd, maar ook ter gelegenheid van ontmoetingen zoals ruimtes en recreaties, waardoor iedereen vreugde kan ervaren in het samenzijn.

Deze regelmatige ontmoetingen stellen de broeders in staat elkaar beter te leren kennen en elkaar beter lief te hebben, zodat ze allemaal één hart en één ziel hebben.