Wat te zien in Fermo, route met de belangrijkste monumenten en bezienswaardigheden, waaronder Piazza del Popolo, Romeinse waterreservoirs, Palazzo dei Priori, Loggiato di San Rocco en de kathedraal van Assunta.
Toeristische informatie
De stad Marche, gelegen op Colle Sàbulo, ook wel Girifalco genoemd, stijgt 319 meter boven zeeniveau en ongeveer 8 km van de Adriatische Zee, waar de beroemde stranden van Lido di Fermo, Casabianca en Marina Palmense zich bevinden.
In het achterland strekt zich een zacht heuvelachtig landschap uit tot in het Sibillini-gebergte.
Fermo was een groot Piceno-Villanovan-centrum, voordat het de belangrijke Romeinse kolonie Firmum Picenum werd.
Met het einde van het West-Romeinse rijk werd de stad onderworpen aan barbaarse invasies, gevolgd door annexatie bij de Lombardische en Frankische koninkrijken, die vervolgens onder pauselijk bestuur viel.
Het werd het centrum van de Marca Fermana, een oude administratieve onderverdeling van Midden-Italië, en aan het einde van de twaalfde eeuw werd het een vrije gemeente.
Het werd geregeerd door verschillende heerlijkheden, tot het midden van de vijftiende eeuw, toen het terugkeerde naar de kerk.
In de Napoleontische periode maakte het deel uit van het eerste Koninkrijk Italië.
Fermo, van oude Romeinse en middeleeuwse orde, heeft een renaissancistische stedelijke lay-out behouden die rijk is aan opmerkelijke architectuur en artistieke schoonheid, beginnend bij Piazza del Popolo, gedomineerd door het zestiende-eeuwse Palazzo dei Priori, waarvan de gevel als een waaier opent over de elegante open ruimte geflankeerd door arcades.
In het Palazzo dei Priori bevindt zich de Gemeentelijke Kunstgalerie, met prestigieuze werken, waaronder de Aanbidding van de herders door Pieter Paul Rubens, het Mycene-gedeelte van het Archeologisch Museum, waar interessante vondsten uit de pre-Romeinse stad worden bewaard, de stadhuizen en de zeventiende-eeuwse Sala del Mappamondo, de oudste openbare bibliotheek in de regio Marche, gekenmerkt door een grote bol uit de achttiende eeuw.
Bovendien is het op hetzelfde plein mogelijk om de loggia van San Rocco en het Apostolisch Paleis te bewonderen, gebouwd aan het begin van de zestiende eeuw om de pauselijke legaten te huisvesten.
Aanbevolen metingen- Fossombrone (Marche): wat te zien
- Marche: dagtochten op zondag
- Fermo (Marche): wat te zien
- Marche: wat te zien tussen valleien, heuvels en oude dorpjes
- Osimo (Marche): wat te zien
Wat te zien
In de buurt van het Piazza del Popolo, op de top van de heuvel, waar de acropolis van het oude Romeinse centrum stond, staat de kathedraal gewijd aan de veronderstelling, waarvan de constructie dateert uit 1227 de voorkant blijft met de imposante Romaans-gotische gevel, het atrium versierd met veertiende-eeuwse fresco's en de klokkentoren, de rest is het resultaat van de achttiende-eeuwse reconstructie door Cosimo Morelli.
Binnenin bevinden zich enkele beeldhouwwerken van groot belang, waaronder het veertiende-eeuwse graf van Visconti, een Byzantijns icoon, de overblijfselen van de vroegchristelijke mozaïekvloer en een vroegchristelijke sarcofaag, daterend uit de derde en vierde eeuw en gelegen in de dertiende-eeuwse crypte.
In de kelder van de kerk zijn resten gevonden van vroegchristelijke en vroegmiddeleeuwse gebouwen.
Opvallend is het prachtige Teatro dell’Aquila, gebouwd op een project van de architect Cosimo Morelli vanaf 1780, dat een van de belangrijkste prestaties van dit type is in de regio Marche.
Interessant zijn de decors van scenograaf Alessandro Sanquirico, het plafond en het gordijn van de Romeinse schilder Luigi Cochetti.
In de kelder van de stad bevinden zich de Romeinse stortbakken, een architectonisch complex bestaande uit 30 communicerende kamers, gebruikt voor het verzamelen en verspreiden van water naar de stad, gebouwd in de eerste eeuw na Christus.
In de kerk van San Francesco, waarvan de bouw begon in 1240 en eindigde in het eerste deel van de vijftiende eeuw, zijn er binnen de apsiskapel opmerkelijke overblijfselen van fresco's geschilderd door Giuliano da Rimini, een van Giotto's belangrijkste leerlingen.
De co-kathedraalkerk van San Domenico, daterend uit 1223 en herwerkt tussen de achttiende en negentiende eeuw, herbergt een opmerkelijk houten koor uit 1448.
In de kerk van Sant'Agostino, gebouwd in de dertiende eeuw en gerestaureerd in 1738, zijn er fresco's uit de tijd tussen de dertiende en vijftiende eeuw.
Gehecht aan de kerk is het oratorium van Santa Monica, dat een buitengewone cyclus van laatgotische fresco's binnenin bewaart.
