Tussen de nauwe ruimtes van dit zeer harde massief uit de oudheid heeft het water intensief gewerkt, waardoor er in de schemering prachtige tuinen zijn ontstaan, tussen grotten en lange voren die elkaar regelmatig op de steen volgen.
Nationaal park Aparados da Serra
In het semi-aride binnenland van de staat Bahia in Brazilië, aan de oevers van Sao Francisco, ligt de stad Bom Jesus da Lapa, een naam die in het Italiaans Goede Jezus van de Grot betekent, die dankzij het kalksteenmassief erboven een traditionele pelgrimsoord is geworden.
Dit type kalksteen bestaat uit bijna horizontaal geplaatste massieve oevers die tot veel oudere sedimenten behoren.
De kalksteen, fijn herkristalliseerd en daardoor zeer bestendig tegen weersinvloeden, creëert een steil reliëf dat de vlakte van Sao Francisco en de stad domineert.
Regenwater lost een bepaalde hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer op, waardoor corrosie van de kalksteen ontstaat en oplosbaar calciumbicarbonaat ontstaat.
Het is door dit specifieke proces dat de unieke vormen van het massief ontstaan, in het verleden waarschijnlijk een plaats van aanbidding voor de Indianen, voordat het een katholiek pelgrimsoord werd.
Het water dringt alleen langs de scheuren binnen, omdat de tussenliggende kalksteen compact en ondoordringbaar is, een factor die natuurlijke uitzetting veroorzaakt in nauwe afgronden van enkele meters breed en enkele tientallen meters diep.
De muren van deze canyons lijken steil, er is bijna geen zonnelicht in en daarom blijft de aanwezige vochtigheid behouden.
Sommige planten, zoals epifyten, kunnen zich aan kalksteen hechten en groeien.
Er zijn ook enkele soorten bomen met zeer ontwikkelde wortels, maar over het algemeen overheerst de kale rots.
De erosie van de rots heeft levende toppen op de toppen, groeven die regenwater op de muren verzamelen en grotten aan de voet van het massief, in contact met het graniet en het gneissubstraat.
