Wat betekent meningitis, type ziekte, oorzaken en gevolgen, hoe manifesteert het zich, wat zijn de symptomen, hoe diagnosticeert het, wat beïnvloedt het in het bijzonder.
Definitie van meningitis
De term meningitis duidt op een bepaalde infectieziekte met inflammatoire effecten, gekenmerkt door een acuut of chronisch beloop, dat de hersenvliezen aantast, d.w.z. de arachnoïdale membranen, de vrome moeder en de dura mater die de cerebrospinale formaties bedekken.
Wat de oorzaken betreft, deze kunnen afkomstig zijn van bacteriën of virussen, in sommige gevallen van schimmels, of kunnen optreden als een extrapulmonale vorm van tuberculose of als gevolg van trauma aan de schedelbasis.
Wat betreft de symptomen, deze worden gekenmerkt door zeer hoge koorts, stijve nek en nek, een buitengewone houding van de onderste ledematen, verandering van huid- en spiergevoeligheid, epileptische aanvallen.
Om er zeker van te zijn dat het bacteriële meningitis is, moet het hersenvocht worden geanalyseerd, door middel van een lumbaalpunctie.
In het geval van virale meningitis is het noodzakelijk om serologische tests uit te voeren of het virus te proberen te isoleren van uitwerpselen of urine.
Bij bacteriële meningitis is het essentieel om vroegtijdige antimicrobiële therapie toe te passen om de verspreiding van de infectie te stoppen, een factor die in korte tijd tot de dood kan leiden.
In bacteriële meningokokkenvormen moet de patiënt strikt worden geïsoleerd.
Bij virale meningitis is de therapie symptomatisch, aangezien het gebruik van antivirale middelen alleen geïndiceerd is in vormen die zijn afgeleid van herpesvirussen.
