Wat te zien in Mantua, een eendaagse reisroute inclusief de belangrijkste monumenten en bezienswaardigheden, waaronder Palazzo Te, Palazzo Ducale en Basiliek van Sant'Andrea.
Toeristische informatie
Kunststad in Lombardije, waarrond de Mincio-rivier zich uitbreidt tot drie meren, Mantua was een van de meest vitale centra van de Renaissance, waarin kunstenaars zoals Donatello, Leon Battista Alberti, Andrea Mantegna, Giulio Romano, evenals uitstekend ambachtslieden uitgenodigd voor het Gonzaga-hof, creëerden prachtige kunstwerken.
Mantua maakt samen met Sabbioneta deel uit van de door UNESCO uitgeroepen Werelderfgoedlocaties.
In de zesde eeuw voor Christus het Mantuan-gebied kwam overeen met een van de meest geavanceerde punten van de uitbreiding, in het noordoosten van het Etruskische volk.
De Etruskische heerschappij eindigde in 388 voor Christus, na de invasie van de Galliërs van Cenomani.
In 220 voor Christus er was de verovering van de Romeinen en, in de buurt van Mantua, in een klein dorp dat overeenkomt met de huidige Pietole, in 70 voor Christus. Publius Virgil Marone werd geboren, een Latijnse dichter en filosoof.
Na de val van het Romeinse rijk werd Mantua binnengevallen door Goten, Byzantijnen, Longobarden en Franken.
In het midden van de negende eeuw viel het grondgebied onder het gezag van Canossa, in opdracht van keizer Ludwig II.
Na de dood van gravin Matilde in 1116 werd de stad een vrije gemeente.
In het gemeentelijke tijdperk werd Mantua een commercieel en politiek belangrijk centrum, waar de families Bonacolsi, Arlotti, Casaloldi zich vestigden.
In 1272 kregen de Bonacolsi de heerschappij over de stad en behielden deze tot 1328, toen de Gonzaga-familie de macht overnam.
Aanbevolen metingen- Lombardije: dagtochten op zondag
- Varese (Lombardije): wat te zien
- Valcamonica (Lombardije): wat te zien en rotstekeningen
- Pavia (Lombardije): wat te zien
- Iseomeer (Lombardije): wat te zien in 1 dag
Tot 1707 was de geschiedenis van Mantua met deze familie verbonden, nadat hij van keizer Sigismondo de titel van markiezen en het recht om de macht te erven had verkregen.
Na 1707 werd Mantua aan Oostenrijk toegewezen, omdat de laatste hertog van het bijkantoor, Gonzaga-Nevers, door de Germaanse keizer werd verdreven omdat hij zijn plichten als vazal niet had vervuld.
Deze eerste fase van de Oostenrijkse overheersing, die bijna een eeuw duurde, werd gevolgd door een periode van Franse overheersing.
In 1815, na het Congres van Wenen, heroverden de Oostenrijkers de stad tot ze zich bij het Koninkrijk Italië voegden.
In de buurt van de Ponte San Giorgio, die het Mezzomeer van het Inferiore-meer scheidt, zijn de beroemdste historische en artistieke plaatsen en gebouwen van de stad geconcentreerd, te beginnen met Piazza Sordello, begrensd door enkele van de meest interessante monumenten van de stad.
Vanaf de zuidkant, vanaf de boog die toegang geeft tot het nabijgelegen Piazza Broletto, wordt Piazza Sordello aan de linkerkant afgesloten door een reeks oude, verwarde gebouwen uit de dertiende eeuw, die aan de andere kant contrasteert met de gevel van Palazzo Ducale, terwijl de gevel van de kathedraal sluit de noordzijde.
Wat te zien
De Duomo, van middeleeuwse oorsprong en gewijd aan San Pietro, wordt gekenmerkt door verschillende stijlen, aanwezig in verschillende delen van de kerk, zoals de laatgotische kant, het zestiende-eeuwse interieur, de romaanse klokkentoren en de neoklassieke gevel gemaakt van Carrara-marmer.
Het Palazzo Ducale, de hoofdverblijfplaats van de Gonzaga-familie, bestaat uit een gebouwencomplex, gebouwd tussen de tweede helft van de twaalfde eeuw en het midden van de zeventiende eeuw, die zich ontwikkelen naar de oevers van het Inferiore-meer, met paleizen, tuinen, kerken , interne pleinen en arcades.
Het oudste deel van het gebouw komt overeen met de gebouwen die uitkijken op Piazza Sordello, de Magna Domus en het Palazzo del Capitano, gebouwd door de Bonacolsi.
Het paleis bestaat uit meer dan vijfhonderd kamers met opmerkelijke getuigenissen van de belangrijkste kunstenaars die hun werk in de stad hebben uitgeleend.
Zeer beroemd is de Camera Picta, beter bekend als de "trouwzaal", beschilderd door Mantegna en gelegen in de noordoostelijke toren van het kasteel van San Giorgio, ook onderdeel van het Palazzo Ducale-complex.
Op Piazza Mantegna staat de basiliek van Sant'Andrea, herbouwd over twee eerdere gebouwen, die betrekking hebben op een benedictijns klooster en een kerk gewijd aan de apostel Andrea, gebouwd waar vazen met het relikwie van de aarde werden gevonden, doordrenkt met het kostbare bloed van Christus aan het kruis.
In 1472 vertrouwde Ludovico II Gonzaga het ontwerp van dit prestigieuze renaissancistische werk toe aan Leon Battista Alberti, terwijl de werken werden gevolgd door Luca Fancelli.
De basiliek werd verschillende keren voltooid, terwijl het dak tussen 1732 en 1765 werd gebouwd met een koepel ontworpen door Filippo Juvarra.
In de crypte, onder de basiliek, worden heilige vaten met het bloed van Christus bewaard.
In de eerste kapel, aan de linkerkant, bevindt zich het graf van de schilder Andrea Mantegna, die in 1506 in Mantua stierf.
Van de oude gebouwen zijn de gotische klokkentoren en een zijde van het klooster bewaard gebleven.
Op Piazza Erbe, grenzend aan Piazza Mantegna, staat de Rotonda di San Loreno, de oudste kerk in Mantua.
Het gebouw werd in 1082 gebouwd door Matilda van Canossa, waarschijnlijk beginnend bij de kerk van het Heilig Graf van Jeruzalem, waarschijnlijk gebouwd in het cirkelplan, gebouwd door keizer Constantijn.
Binnen zijn er sporen van fresco's uit de elfde en twaalfde eeuw van Byzantijnse afleiding.
Een van de belangrijkste gebouwen in Mantua, Palazzo Te, wiens naam is afgeleid van de oude stad waar het werd gebouwd, is een bezoek waard.
Het paleis, met zijn oorspronkelijke architectonische indeling, werd gebouwd in opdracht van Federico II Gonzaga tussen 1525 en 1526, naar een ontwerp van Giulio Pippi, beter bekend als Giulio Romano.
De grote villa in de buitenwijken, door Giulio Romano beschouwd als een architectonisch en picturaal meesterwerk, werd gebouwd als een gebouw dat gewijd was aan ontspanning, recepties en ceremonies.
