De oudste menselijke fossiele resten zijn gevonden in de geschiedenis van Afrika, een continent dat door velen wordt beschouwd als het centrum van de verspreiding van de mensheid op aarde.
Samenvatting van de Afrikaanse geschiedenis
Zelfs de oudste artefacten die toe te schrijven zijn aan menselijke voorouders werden gevonden in Olduvai, Tanzania, in Afrika, en de Sahara, toen vruchtbaar, was de thuisbasis van bloeiende prehistorische beschavingen.
Terwijl de woestijnvorming van de Sahara centraal-zuidelijk Afrika isoleerde van noordelijk en mediterraan Afrika, ontwikkelde zich de Egyptische beschaving en de betrekkingen met het Midden-Oosten, de oprichting van de Fenicische koloniën in het eerste millennium voor Christus en met Europa , Griekse kolonisatie vanaf de zevende eeuw voor Christus.
De Arabische verovering, die plaatsvond tussen 640 en 708 na Christus, leidde tot de islamisering van Noord-Afrika en de vorming van sterke Arabisch-Berberstaten, waaronder Marokko, Algerije, Tunesië, Cyrenaica, Tripolitania en Egypte.
Het christendom, van Koptische bekentenis, overleefde in Ethiopië en in beperkte gebieden van Egypte.
Tussen de tiende en negentiende eeuw creëerden de volkeren van de Soedanese groep in sub-Sahara Afrika, in contact met Arabische infiltraties, belangrijke staatsformaties in de westelijke regio's, gebaseerd op karavaanhandel, waaronder het Ghana-rijk, het Mandingo-imperium van Mali, koninkrijken van Songhai, Kanem Bornu, Haussa en Fulbe.
In het Bantu-gebied ontstonden de koninkrijken Manikongo, aan de rivier de Congo, en Monomotapa, het huidige Zimbabwe, en in de negentiende eeuw de Zoeloes.
Aan de oostkust waren Arabische, Perzische en Indonesische invloeden voelbaar.
Vanaf de 15e eeuw begonnen de Portugezen en Spanjaarden Europa binnen te dringen, aanvankelijk beperkt tot tussenstops en commerciële gebieden langs de kusten langs de route naar Indië, en daarna in de slavenhandel.
In de 17e eeuw vestigden de Boeren, Nederlandse kolonisten, zich in de regio Kaap de Goede Hoop.
De verkenningsactiviteit, voortdurend gevolgd door een kolonisatie- en exploitatiewerk, werd in de negentiende eeuw geïntensiveerd en in 1885 keurde de Berlijnse conferentie de verdeling van heel Afrika onder de grote Europese machten of Groot-Brittannië goed, Frankrijk, Duitsland, België en Italië.
Aanbevolen metingen- Geschiedenis Egypte in het kort
- Fysische geografie Afrika
- 7-daagse reisroute in Marokko: 18 onvergetelijke plaatsen
- Nuweiba: wat te zien tussen de Golf van Akaba en de Sinaï
- Andrafiabe: de mooiste grot van Madagaskar
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog begon er een beweging voor emancipatie en volledige onafhankelijkheid in de Afrikaanse koloniën en protectoraten, die in 20-30 jaar leidde tot de volledige dekolonisatie van het continent, ook al betaalde men in sommige gevallen de prijs van lange oorlogen en bloedig, zoals die van Algerije, Mozambique en Angola.
Het dramatische probleem van de afhankelijkheid van geavanceerde landen die door het kolonialisme zijn uitgeroeid en van een permanente economische achterstand, waar etnische conflicten en fragiliteit van staatsstructuren elkaar vaak overlappen, maakt het hedendaagse Afrika tot een continent van diepe instabiliteit en politiek conflict.
De economische en politieke organisaties tussen de verschillende staten trachten deze te verhelpen, waarvan de belangrijkste de Organisatie van Afrikaanse Eenheid is, kortweg OUA, die in 1991 50 landen bij elkaar bracht.
