Wat te zien in Fano, route met de belangrijkste monumenten en bezienswaardigheden, waaronder Romeinse muren, Boog van Augustus, Kathedraal, Fortuinfontein en Stedelijk Museum.
Toeristische informatie
Stad van de Marken in de provincie Pesaro en Urbino, Fano kijkt uit over de Adriatische Zee, vlakbij de monding van de Metauro.
De stad van fortuin heeft de bijnaam en is afgeleid van de aanwezigheid van de Tempel van Fortuin, waarrond het bewoonde centrum zich ontwikkelde.
De jachthaven Marina dei Cesari ligt tussen twee stranden, die van Lido di Fano in het westen, gekenmerkt door een zandige kust, en Saksen in het oosten, gevormd door stenen en kiezels en zich uitstrekkend tot de monding van de Metauro.
Het eerste geschreven verslag van de stad Fano dateert uit 49 voor Christus, in de Romeinse tijd, hoewel het grondgebied al sinds de protohistorie bewoond is.
Badplaats met een zeer aantrekkelijk historisch centrum, Fano biedt interessante bezoekroutes waardoor het zijn lange geschiedenis kan volgen.
Tijdens de keizerlijke periode werden Augusteo de muren gebouwd, waarvan ongeveer tweederde ervan bewaard is gebleven, samen met de Porta di Augusto, ook wel bekend als Arco d'Augusto en gebouwd op het punt waar de via Flaminia samenkwam met de maximale stad van de stad .
Een andere poort van deze oude stadsmuur is nog steeds zichtbaar, bescheidener dan die van Augustus, Porta della Mandria genaamd, omdat in de middeleeuwen de kuddes in het gebied in de wei werden gebracht.
De Romeinse muren werden vergroot in de vijftiende eeuw onder de heerschappij van de Malatesta, door voor de boog van Augustus de Porta Maggiore en het fort Rocca Malatestiana te bouwen, ontworpen door Matteo Nuti en gelegen aan het noordoostelijke uiteinde van de muren .
In de zestiende eeuw werd onder de pauselijke staten ook de Bastione del Sangallo gebouwd, gelegen in de zuidoostelijke hoek van de Malatesta-muren.
Een ondergronds pad dat door steegjes, tunnels en galerijen onder de stad slingert, leidt ons naar de Romeinse Fano, toen het Iulia Fanestris heette.
Aanbevolen metingen- Fossombrone (Marche): wat te zien
- Marche: dagtochten op zondag
- Fermo (Marche): wat te zien
- Marche: wat te zien tussen valleien, heuvels en oude dorpjes
- Osimo (Marche): wat te zien
Bij de deur die bekend staat als Arco d'Augusto, staat de kathedraal van Santa Maria Assunta, wiens huidige uiterlijk het resultaat is van belangrijke ingrepen die in de loop van de tijd zijn gedaan.
De kerk, gebouwd in de tweede helft van de twaalfde eeuw op de overblijfselen van een vorig gebouw, verwoest door brand, heeft een kostbare preekstoel behouden, gemaakt met sculpturen van de oorspronkelijke romaanse structuur.
Binnen in de kathedraal is de Nolfi-kapel beroemd om de cyclus die door Domenico Zampieri is beschilderd, de Domenichino genaamd, en ook kun je in de kapel van de heiligenbeschermers het canvas van de Maagd met de heilige beer en Eusebius bewonderen, door Ludovico Carracci, en het canvas van de Maagd Maria-Hemelvaart, gemaakt door Sebastiano Ceccarini en op het hoofdaltaar.
Wat te zien
Piazza XX Settembre, het hart van de stad, herbergt de Fontana della Fortuna versierd met een kopie van het elegante bronzen beeldje van de Godin Fortuna, gemaakt in 1593 door Donnino Ambrosi, het origineel van het beeld bevindt zich in het Civic Museum.
Het 14e-eeuwse Palazzo della Ragione kijkt uit over dit plein, met een Romaans-gotische gevel en interieur dat in de 19e eeuw is gerenoveerd in een neoklassieke stijl om het Teatro della Fortuna te huisvesten.
Aan de linkerkant van het paleis staat de moderne Civic Tower, gebouwd in 1950 in plaats van de achttiende-eeuwse klokkentoren die in 1944 door de Duitsers werd afgebroken, terwijl je aan de rechterkant van het paleis via de Borgia-Cybo-boog het Malatesta Court betreedt, een betoverende open ruimte die wordt gebruikt in zomer voor shows en optredens, over het hoofd gezien door de twee delen van de oude residentie van de familie Malatesta, de huidige zetel van het Stedelijk Museum en de Pinacoteca.
Het Stedelijk Museum bewaart prehistorische, protohistorische en Romeinse vondsten uit het territorium van Fano, evenals een kostbare collectie schilderijen van de lokale, Romeinse, Venetiaanse en Bolognese scholen, variërend van de vijftiende tot de zeventiende eeuw tot hedendaagse kunst.
Op het eeuwenoude hoogteverschil tussen de Romeinse stad en de Adriatische kust, staat de kerk van San Pietro in Valle, een zeventiende-eeuwse kerk ontworpen door de Romeinse architect Giambattista Cavagna.
De gevel van de kerk is onafgewerkt gebleven, terwijl het interieur in de loop van de tijd is versierd met marmer, stucwerk, fresco's en schilderijen, zozeer zelfs dat het wordt beschouwd als een van de belangrijkste voorbeelden van de barokke stijl van de Marken.
Veel van deze schilderijen zijn te bewonderen in de Pinacoteca van het Palazzo Malatestiano.
De monumentale graven van Paola Bianca Malatesta en haar man Pandolfo III Malatesta bevinden zich in de buurt van Piazza XX Settembre, onder het portiek van de voormalige kerk van San Francesco.
Het eerste is een meesterwerk van laatgotische beeldhouwkunst van de Venetiaanse beeldhouwer Filippo di Domenico, het tweede in renaissancestijl wordt toegeschreven aan de architect Leon Battista Alberti.
De kerk van Santa Maria Nuova, oorspronkelijk gewijd aan San Salvatore, werd in de zestiende eeuw gebouwd op een middeleeuwse structuur waarvan geen sporen zijn achtergebleven.
Het elegante portiek en het prachtige portaal van Bernardino di Pietro da Carona onderscheiden zich van de Renaissance, terwijl de stucwerk aan het interieur dateert uit de wederopbouw die plaatsvond in de achttiende eeuw.
Binnen zijn er uitstekende schilderijen van Perugino.
Op Piazza Jacopo Sansovino staat de zestiende-eeuwse basiliek van San Paterniano, gewijd aan de belangrijkste beschermheer van de stad.
De gevel van de kerk, die nog niet is voltooid, heeft een imposant portaal dat in 1573 is gebouwd door de Venetiaanse steenhouwer Giacomo di Stefano Bambagiani.
In het koor van de basiliek bevindt zich het altaarstuk van San Paterniano in glorie boven de stad Fano, gebouwd in 1612 door de schilder Alessandro Tiarini.
carnaval
Er moet aan worden herinnerd dat Fano beroemd is om zijn carnaval, wordt beschouwd als het oudste in Italië, beroemd om zijn jet, of het traditionele gooien van snoep vanaf allegorische praalwagens die worden gekenmerkt door een hoogte van bijna twintig meter.
Hoewel de eerste documenten met betrekking tot het carnaval van Fano dateren uit 1347, schrijft de historicus Vincenzo Nolfi zijn geboorte toe aan de verzoening tussen de familie Guelph van de Cassero en de familie Ghibelline Da Carignano, genoemd door Dante in de Divine Comedy.
In de loop van de tijd werd het Fano-carnaval een steeds belangrijker festival, vooral dankzij de opschorting van het verschil tussen de verschillende sociale klassen voor een dag, een evenement waardoor de bedienden hun meesters konden bespotten, immuun voor straf, een gewoonte die overvloedig in satire wordt vertegenwoordigd .
