Wat te zien in Assisi, een eendaagse reisroute met de belangrijkste monumenten en bezienswaardigheden, waaronder de basiliek van San Francesco, het archeologisch museum, de tempel van Minerva, de Rocca Maggiore en de kerk van San Rufino.
Toeristische informatie
Gelegen op de westelijke hellingen van de berg Subasio in de provincie Perugia, is Assisi een stad die getuigt van de Franciscaanse spiritualiteit, aangezien Sint Franciscus en Sint Clare hier werden geboren, gewoond en stierven.
Het kostbare religieuze erfgoed van Assisi wordt ook geflankeerd door grote artistieke schatten, daarom is de stad door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed.
Over de geschiedenis werd Assisi bewoond door de Umbriërs en vervolgens door de Romeinen, wiens domein interessante overblijfselen blijft.
In het Archeologisch Museum wordt materiaal uit de Etruskische en Romeinse tijd bewaard, en via een gang kom je in een monumentaal gebied dat overeenkomt met het forum van de Romeinse stad.
Een ander monument uit de Romeinse tijd is de Tempel van Minerva, gebouwd in de eerste eeuw voor Christus, alleen de gevel van de Romeinse tijd bleef over, in 1539 werd de kerk van Santa Maria Minerva erin gebouwd, in de volgende eeuw in barokstijl gerenoveerd .
De stad wordt gedomineerd door de Rocca Maggiore, op een ideale locatie om het panorama van de stad en het omringende landschap te bewonderen.
Het fort werd gebouwd als een citadel van Germaans feodalisme, werd herbouwd in opdracht van kardinaal Albornoz in de tweede helft van de veertiende eeuw ter verdediging van Assisi, en later behoorde het tot de heerlijkheden die de macht over de stad kregen.
Het hart van Assisi en het steunpunt van de Franciscaanse boodschap is de basiliek van San Francesco, bestaande uit een lager en een hoger deel, waarvan de ingangen onafhankelijk zijn.
De bouw begon in 1228 onmiddellijk na de heiligverklaring van Franciscus.
De bovenste basiliek, in Italiaanse gotische stijl, staat bekend om de fresco's van Cimabue en Giotto.
Aanbevolen metingen- Umbrië: dagtochten op zondag
- Gualdo Tadino (Umbrië): wat te zien
- Ferentillo (Umbrië): wat te zien
- Orvieto (Umbrië): wat te zien
- Castiglione del Lago (Umbrië): wat te zien
De lagere basiliek van romaanse oorsprong heeft ook waardevolle fresco's, werken van verschillende kunstenaars, maar met name van Giotto en zijn school en Simone Martini.
In het midden van het middenschip zijn er twee trappen die naar beneden gaan naar de crypte waar het lichaam van San Francesco is geplaatst.
Via San Francesco is de hoofdstraat van Assisi, die met de aanwezigheid van talrijke kleine ambachtelijke winkeltjes en typische clubs een ontmoetings- en wandelpunt is voor de inwoners en toeristen.
De kerk van Santa Chiara werd gebouwd tussen 1255 en 1265 op de plaats waar de kerk van San Giorgio stond, die tot 1230 de stoffelijke resten van San Francesco had bewaard.
De kerk is in Italiaanse gotische stijl, binnenin bevindt zich de kapel van het kruisbeeld, waar het kruisbeeld uit de 12e eeuw, dat met San Francesco in San Damiano sprak, wordt bewaard.
Het lichaam van Santa Chiara wordt onder het schip in een crypte geplaatst.
In de pastorie kunt u de fresco's bewonderen die zijn geïnspireerd op het leven van deze Franciscaanse heilige.
Wat te zien
De kerk van San Rufino is de kathedraal van Assisi en werd gebouwd rond 1140 op een project van Giovanni da Gubbio.
Gebouwd aan de onderkant van het rechthoekige plein met dezelfde naam, heeft de kerk een prachtige Romaans-Umbrische gevel.
De kerk is opgedragen aan San Rufino, die bisschop en martelaar was die in de eerste helft van de derde eeuw het evangelie in Assisi predikte.
Het is de derde kerk gewijd aan San Rufino, de eerste dateert uit de achtste eeuw, de tweede is gebouwd rond 1030, de klokkentoren en de crypte zijn bewaard gebleven.
In het doopvont werden Francesco, Chiara en Federico II van Svevia gedoopt, opgegroeid in de keizerlijke Rocca van Assisi, genaamd Rocca Maggiore.
In opdracht van paus San Pio V begon de bouw van de basiliek van Santa Maria degli Angeli in 1569, waarvan het werk ongeveer een eeuw later, in 1679, eindigde.
Deze grote kerk is gebouwd om de vele pelgrims te verwelkomen en om de door de nagedachtenis van San Francesco geheiligde plaatsen te behouden, hier zijn in feite de kapellen van de Porziuncola, de doorvoer en de rozentuin.
De Porziuncola is een kleine kerk die door San Francesco gerestaureerd is tot een lange tijd in een staat van verwaarlozing.
Het is het centrum van het franciscanisme, de plaats waar Franciscus zijn roeping duidelijk begreep en waar hij in 1209 de orde van de minderbroeders stichtte.
Il Transito, een stenen kamer waar de ziekenboeg van het primitieve klooster zich bevond, is de plaats waar San Francesco de laatste dagen van zijn leven doorbracht en daar stierf op 3 oktober 1226, volledig naakt op de aarde.
In een gebied van het heiligdom is er de rozentuin zonder doornen.
Volgens een traditie gooide San Francesco op een avond, toen hij werd aangevallen door twijfel en verleiding, zichzelf in een doornstruik die zich in de buurt van zijn cel bevond.
Bij zijn contact veranderden de doornen in doornloze rozen.
Zelfs vandaag blijven deze rozen bloeien in de Porziuncola.
De kerk van San Damiano is een romaanse kerk uit de 12e eeuw, de plaats waar San Francesco, terwijl hij voor het kruisbeeld bad, de oproep kreeg om voor de kerk te werken en waar hij later, nu lichamelijk moe en ziek, de Canticle componeerde van de wezens.
Santa Chiara woonde hier tussen 1211 en 1253 en stichtte de orde van de kloosterzusters, en dit gebouw was ook getuige van enkele wonderen van de aan God ingewijde.
